Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Η Υγεία είναι Πλούτος...

Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΗ!


Οταν μιλάμε μεταξύ μας για τα αποκτήματά μας , μιλάμε με υπερηφάνεια για την αξία του σπιτιού μας, για την αξία του αυτοκινήτου μας για την αξία του εξοχικού μας και πάει λέγοντας. Αναρωτιέμαι πολλές φορές πως ξέρουμε πόσο κάνει η τοστιέρα μας, πόσο κάνει το παλτό μας, πόσο κάνει η τσάντα μας...έχουμε πάντα μια σαφή εικόνα του κόστους των αντικειμένων γύρω μας, και μάλιστα εάν κάτι σπάσει ή χαλάσει , με πολύ μεγάλη φυσικότητα λέμε , "Θα πάρω άλλο".
Τι γίνεται όμως αναρωτιέμαι με αυτά που πάντα θεωρούμε δεδομένα και δεν τα δίνουμε καμία αξία μέχρι να τα χάσουμε ή να "σπάσουν"?
Ενα πολύ σημαντικό περιουσιακό μου στοιχείο Η ΥΓΕΙΑ μου, "έσπασε" και βλέπω ότι δεν αντικαθίσταται τόσο εύκολα όσο πίστευα , ούτε με πολλά χρήματα, ούτε με πολλή φυσικοθεραπεία , ούτε ούτε ούτε...
Είχα στα χέρια μου τον Πλούτο όλου του κόσμου, άνεση και χαρά να δίνω και να προσφέρω στους αγαπημένους μου , και τώρα που το κάνω αλλά με πολύ πόνο, καταλαβαίνω ......καταλαβαίνω .
Δεν λέω, είμαι πραγματικά ευγνώμων για το σπίτι , το αυτοκίνητο , την τοστιέρα και όλα τα αποκτήματά μου, είμαι ακόμη περισσότερο για τους φίλους και τους ανθρώπους γύρω μου , αλλά την υγεία μου δεν της έδινα πολύ σημασία, την θεωρούσα δεδομένη, μέχρι που την πρόδωσα και αποφάσισε να φύγει. 
Γιά όλα τα παραπάνω πληρώνω φόρους, ασφάλειες, και όλα τα καλά, όμως κάθε μέρα συνειδητοποιώ ότι
..Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΗ!

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Αρπάξτε την ευκαιρία της ζωής σας, κατά την διάρκεια ζωής αυτής της ευκαιρίας!


Πόσες φορές κοιτάμε στα ράφια των σούπερ-μάρκετ την ημερομηνία λήξης των προϊόντων?
Πόσες φορές κοιτάμε την ζωή μας και τις ευκαιρίες που μας δίνονται και την ημερομηνία λήξης και της ζωής και των ευκαιριών μας?
Πόσες φορές είπαμε "Αν είμουν εγώ τυχερός-ή όπως ο....τότε θα...."
Πόσες φορές ξεχνάμε ότι η τύχη στην πραγματικότητα δεν γράφεται με τέσσερα (4) γράμματα αλλά με επτά (7) Δ-ο-υ-λ-ε-ι-ά. 
Πόσες φορές βλέπουμε μόνο το πρόβλημα και πουθενά λύση?
Πόσες φορές βλέπουμε την λύση στο πρόβλημα μπροστά στα μάτια μας, και βλέπουμε πάλι το πρόβλημα?
Ολοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα συρρίκνωσης, αυξανόμενου ανταγωνισμού, κατάθλιψης, και νιώθουμε θύματα των περιστάσεων και των καταστάσεων.
Στο μεταξύ όμως κάποιοι άλλοι βλέπουν δυνατότητες και ευκαιρίες να μετατρέψουν το πρόβλημα σε ευκαιρία, και να ξεκινήσουν μια νέα επιχείρηση και πολυ πιθανώς κάποιο επάγγελμα που ούτε καν υπήρχε πρίν. 
Βρίσκονται στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή.  Και ανοίγουν την πόρτα στην ευκαιρία και κλείνουν την πόρτα στον πειρασμό της αναβλητικότητας, των δικαιολογιών και της παθητικότητας. 
Ξέρουν ότι ΠΡΕΠΕΙ να Αρπάξουν την ευκαιρία της ζωής τους κατά την διάρκεια ζωής αυτής της ευκαιρίας!!!

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

Ολοι μας ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν βλέπουμε τους ίδιους ορίζοντες!



Θυμάμαι όταν είμουν παιδί , μαζί με την παρέα μου, ξαπλώναμε στο γρασίδι και ατενίζαμε για ώρες τον ουρανό γεμάτο με σύννεφα. 
Φανταζόμασταν διάφορα και λέγαμε "Αυτό εκεί μοιάζει με άλογο" φωνάζαμε "Αυτό εκεί μοιάζει με διαστημόπλοιο"  άλλος έλεγε "Αυτό εκεί μοιάζει με καράβι"..σας θυμίζει κάτι αυτό?
Μερικές φορές κάποιος από την παρέα έβλεπε το ίδιο με εμένα , άλλοι πάλι όχι, έβλεπαν αυτό που έβλεπαν....
Το ίδιο συμβαίνει και τώρα , στην καθημερινότητά μας. 
Αλλιώς βλέπουμε εμείς τα πράγματα, αλλιώς κάποιοι άλλοι, η αλήθεια όμως είναι πως ο ίδιος ουρανός είναι σε όλη την γή, ο ίδιος ήλιος λάμπει για όλους, αλλά όπως συμβαίνει και με το ηλιακό φως, έτσι και η προοπτικές διαφέρουν από εποχές σε εποχές, από τόπο σε τόπο. 
Τη νύχτα το ίδιο φεγγάρι λάμπει όπου και να βρισκόμαστε, όμως λόγω διαφορετικής κουλτούρας, το βλέπουμε αλλιώς και το ερμηνεύουμε αλλιώς.
Ετσι και οι "ιδέες" οι  "ευκαιρίες" και οι "απόψεις" διαφέρουν λόγω κουλτούρας και διαφορετικής προοπτικής. Αυτό που βλέπουμε εμείς και ενθουσιαζόμαστε και μας κινητοποιεί είναι αδιάφορο και ασήμαντο στα μάτια των άλλων, κάποιοι όμως το "βλέπουν" μέσα από τα δικά μας μάτια και γίνονται φίλοι και συνοδοιπόροι .
Πρέπει να το παραδεχτούμε για να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε προς το "όραμά " μας γιατί απλά 

"Ολοι μας ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν μοιραζόμαστε τους ίδιους ορίζοντες"