Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ Δ' Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ (30 μέρος)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

Ποιος Φταίει;
Δυο μέρες πέρασαν και ο Δημήτρης περνούσε τον περισσότερο χρόνο του σκεφτόμενος πόσο μίζερος, κρύος, παγωμένος και ανίκανος ήταν.
Όταν πάλι σκεφτόταν το καφέ πουλάκι, θύμωνε γιατί αυτό ήταν ελεύθερο να πετάξει μακριά και χρειαζόταν μόνο ένα μικρό μέρος για να κοιμηθεί και λίγο φαγητό για να χορτάσει.
Κάποιες φορές όμως τα λόγια του πουλιού θα περνούσαν από το μυαλό του, σχετικά με το πώς έπαιρνε αυτό που χρειαζόταν – θέτοντας, όπως ισχυριζόταν, στον εαυτό του απλές ερωτήσεις, κατάφερνε να αντιμετωπίζει κάθε πρόβλημα. Κάθε φορά που το σκεφτόταν, κορόιδευε. Τι ήξερε αυτό για την περίπτωση του; Εξάλλου, ακόμα και αν είχε κάποια μέθοδο, σκεφτόταν, αυτός θα ήταν πολύ κουτός για να την καταλάβει.
Την τρίτη μέρα, ο Δημήτρης ξάπλωσε στο δάπεδο της σπηλιάς και ονειρευόταν ότι ήταν στο σπίτι του, στο δικό του ζεστό κρεβάτι, με την μητέρα του να μαγειρεύει σούπα στη φωτιά και τον πατέρα του και τα αδέρφια του να γελάνε από μέσα. Τον ξύπνησε απότομα ένα όμορφο τραγούδι. Κοίταξε στο δέντρο από πάνω του και είδε το πουλάκι. Αυτό είπε ότι ανακουφίστηκε που τον έβρισκε ζωντανό, καθώς η θερμοκρασία είχε πέσει ακόμη περισσότερο και ένα καινούριο στρώμα χιονιού είχε καλύψει τα πάντα.
Ανακάθισε και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στα μαγουλά του. Είπε στο καφέ πουλάκι ότι κουράστηκε από την μοναξιά, το κρύο και την πείνα. Το ικέτεψε να του πει πώς θα πάρει αυτό που θέλει. «Σε παρακαλώ, δίδαξε μου πώς σκέφτεσαι,» είπε, «πώς κάνεις στον εαυτό σου τις σωστές ερωτήσεις, και μετά βρίσκεις τις απαντήσεις ώστε να πάρεις όσα χρειάζεσαι. Είπες ότι είναι πολύ απλό. Αν είναι απλό λοιπόν, θέλω να μου το διδάξεις. Είμαι ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ. Προσπάθησα να βρω τον δρόμο μου στον κόσμο άλλα το μόνο που βρήκα ήταν λύπη. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ βρες την καλοσύνη στην καρδιά σου και βοήθησε με, σε ικετεύω!»

Το Μάθημα
Τότε το πουλάκι είπε, «Σήκω πάνω και ξεσκονίσου. Μετά θα πηδήξω στον ώμο σου και καθώς θα πηγαίνουμε έναν περίπατο θα σε ρωτάω κάποια πράγματα. Είσαι εντάξει μ’ αυτό;»
Είμαι πρόθυμος να κάνω οτιδήποτε για να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση!» φώναξε ο Δημήτρης καθώς σηκώθηκε από κάτω και ξεσκόνισε τα ρούχα του.
«Ρώτα με!»
Το καφέ πουλάκι βολεύτηκε στον ώμο του Δημήτρη και τίναξε τα φτερά του. «Ωραία, ας αρχίσουμε. Η πρώτη ερώτηση που θέλω να απαντήσεις είναι: Τι θέλεις πραγματικά; Τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θέλεις στη ζωή σου αυτή τη στιγμή;»
Αυτή η ερώτηση είναι εύκολη, σκέφτηκε ο Δημήτρης.
«Θέλω να πάω σπίτι.»
«Ωραία» είπε το πουλάκι. «Ερώτηση νούμερο δύο: Αν μπορούσες να πας σπίτι αυτή τη στιγμή, τι καλό θα έκανε αυτό για ‘σένα;»
Ακόμη μια εύκολη απάντηση. «Θα μου πρόσφερε φαγητό και στέγη και θα έβαζε ένα τέλος στην μοναξιά μου.»
«Αν είχες φαγητό και στέγη και δεν ήσουν μόνος άλλο πια, τι θα κέρδιζες από αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό;»
Ο Δημήτρης σκέφτηκε για μια στιγμή. «Λοιπόν, θα μου έδινε πίσω την οικογένεια μου και την κοινότητα μου.»
«Τίποτα άλλο;»
«Θα είχα γαλήνη και δεν θα χρειαζόταν να περιπλανιέμαι.»
Το καφέ πουλάκι χαμογέλασε μέσα του. «Ερώτηση τρίτη, λοιπόν: πώς θα ξέρεις ότι έφτασες εκεί; Ή με άλλα λόγια, Που είναι το ΕΚΕΙ; Και πώς θα το αναγνωρίσεις; Είναι πολύ σημαντικό για ‘σένα να είσαι συγκεκριμένος.»
«Θα έχω μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου και θα έχω γεμάτη την κοιλιά μου. Θα είμαι ζεστός, η οικογένεια μου και οι φίλοι μου θα είναι όλοι γύρω μου και η καρδιά μου θα είναι γεμάτη χαρά.»
«Τι σε εμποδίζει απ’ το να έχεις αυτά τα πράγματα τώρα;»ρώτησε το πουλάκι.
Ο Δημήτρης απάντησε στην τέταρτη ερώτηση. «Είμαι χαμένος.»
«Όταν κάποιος χάνεται, ποια είναι τα πράγματα που μπορεί να κάνει για να διορθώσει την κατάσταση;»
«Ε, υποθέτω θα μπορούσα να ζητήσω οδηγίες. Ξέρεις πώς μπορώ να φτάσω σπίτι μου;»
«Περίεργο που ρωτάς» χαμογέλασε αυτάρεσκα το καφέ πουλάκι. «Τυχαίνει να γνωρίζω ότι ένας φίλος μου, ο οποίος είναι μεγάλος και δυνατός, και πετάει ψηλά και μακριά γνωρίζει κάθε εκατοστό αυτής της περιοχής για 800 χιλιόμετρα. Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε αυτόν, αν θέλεις.»
Ο Δημήτρης απογοητεύτηκε. «Γιατί δεν μου το είπες αυτό πριν; Γιατί με άφησες να βασανίζομαι;»
«Δε με ρώτησες ποτέ» απάντησε απλά το πουλάκι. «Δενμπορώ να διαβάσω το μυαλό σου. Δεν ήξερα τι ήθελες.Συμπεριφερόσουν σαν να ήθελες να καθίσεις εκεί, να λυπάσαι και να κατηγορείς τον εαυτό σου. Έτσι κι εγώ σε άφησα μόνο σου, όπως και επιθυμούσες. Τώρα που ξέρω τι θέλεις, μπορώ να σε βοηθήσω. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η όλη μέθοδος. Σου είπα ότι είναι απλό.»
Ο Δημήτρης ανυπομονούσε. «Πάμε να βρούμε αυτόν τον φίλο σου. Είμαι έτοιμος να ξεκινήσω το ταξίδι για το σπίτι μου αμέσως!»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…